این که چقدر از آن روز ها گذشته،
یا اینکه چقدر هر دویمان عوض شده ایم،
یا اینکه هر کداممان کجای دنیا افتاده ایم…اصلا مهم نیست
باز باران که ببارد
هروقت که میخواهد باشد
دلم هوایت را میکند...
پ.ن:
دل تنگ که باشی
از آسمان سنگ هم ببارد
جایش خالیست
باران که جای خود را دارد!
==============================================
انصاف نیست من و تو
در پیشگاه خدا برابر باشیم
تو ،که اینقدر زیبا بوده ای
... ومن ،که اینقدر عاشق . .
مُهم نیست دوستم دارے یا نَـﮧ
مُهم ایـטּ استـــ کِـﮧ مـَـטּ هَــستـــَم ؛
عـِشق هـَست وَ هَواے اِحساسَــم هَنــوز آبے ست . . .!
==============================================
این روزها که جرات دیوانگی کم است
بگذار باز هم به تو برگردم !
بگذار دست کم ، گاهی تو را به خواب ببینم !
بگذار در خیال تو باشم !
بگذار . . .
بگذریـم ! . . .
ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﺁﺩﻡﻫﺎ ، ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ !
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ی ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﭘﺲ ِ ﺫﻫﻦ ِ ﺗﻮ ، ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ…
ﺁﺩﻡﻫﺎ “ﺗﻤﺎﻡ” ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ …!
جهنم را به جان خريد اما تظاهر به دوست داشتن آدم نکرد . . . ♥♥♥
♥♥♥دلم درد می کند انگار خام بودند خیال هایی که به خوردم داده بودی... ♥♥♥
♥♥♥براي من دعا کن اجابت ، مسئله نيست نياز من آن آرامشي ست ، که بدانم به ياد مني ♥♥♥
بر سفره‌ي هفت سين نشستن نيکوست
هم سنبل و سيب و دود ِ کُندر خوشبوست
افسوس که هر سفره کنارش خالي ست
از پاره دلي گمشده يا همدم و دوست . . .
عيد شما مبارک
پ.ن:در بهاری که پر از معجزه و احساس است
هفت سینم. سین سیمای تورا کم دارد.....
عشق!!
باز هم عشق
،بيا ''شينش'' مال تو
من تمام احساسم را ''عق'' مي زنم
خاطرات خیلی عجیبند
گاهی اوقات می خندیم به روزهای که گریه می کردیم
گاهی گریه می کنیم به یاد روزهایی که می خندیدیم...
نبودنت را حس میکنم…نبودنی که مردن را آرزو میکند…
نبودنی که دنیا را برایم بی ارزش که نه,غیر قابل تحمل می کند…
کاش میتوانستم بدی هایت رابه دل بگیرم…
کاش میتوانستم متنفر باشم…
چرا که در تاریکـــ ـی .. چهره ها مشخــــــ ـص نیست !!
و هر لحظــــــــ ـه ...
این امیـــــ ـد ... در درونــــــ ــم ریشه می زند …..
که آمده ای ...
ولی من ندیده ام!
نبــودي.. با سيــــگار تنــهايي پر مي کـردم!!
گذشت.. امــــروز ديگر قـرار بود کـه بيـايــي..
امـا کـلاغــي از سوي تـو آتـشـي برايـم آورد،
گفت: روشن کن! بکش! که او ديگر نمي آيد
خواب هايت را با هرکسي شريک ميشوي ...
امـــا هنوز ...
شريک تمام بي خوابي هاي من تويـــي ..............
حمـاقـت کـه شاخ و دم نــدارد!
حمـاقـت يـعنـے مـن کـه
اينقــدر ميــروم تـا تـو دلتنـگ ِ مـن شـوے!
...
خـبري از دل تنـگـے ِ تـو نمـي شود!
برميگردم چـون
دلـتنـگـت مــي شــوم!!
برف می بارد
کودکان خوش حالَ ند
منْ غمگین.
دارد ردِّ پاهات را می پوشاند برف!...
فردا اگر از راه نمي آمد من تا ابد کنار تو مي ماندم....
آنكه دستش را اينقدر محكم گرفته اي...ديروز عاشق من بود...دستانت را خسته نكن... محكم يا آرام...فردا تو هم تنهايی
به ســـرنوشـت بگـــــويــــــيد اسباب بازي هايـــــش بي جان نيستــــند ؛
آدمنــد ، مي شكـــــنــــنـد ....
آرام تـــــــــر ...
مدت هاست احساس میکنم کر و لال شده ام...
این روزها صدای احساساتم را ...
فقط صفحه ی کیبوردم میشنود ...
من
مال تنهایی هایم هستم
... بی تعارف
تو سهم کیستی؟
انتقام مي گيرم از چشم هايت
براي تمام لحظه هايي كه
... ... بهانۀ اشكهايم ؛
تــــــو بودي !!
کاش میشد گوشه ای نوشت:
خدایا امشب خیلی خسته ام....
فردا صح بیدارم نکن!!
روحم میخواهد برود...
یک گوشه بنشیند...
پشتش را بکند به دنیا...
پاهایش را بغل کند
و
بلند بگویید:
* من دیگر بازی نمیکنم*
کنار خودم
روی نیمکت گذاشته ام
که دیگر کسی
باور نمیکند
برای تو
جا نگه داشته ام
یه تک درخت تناور،یه برگ ریزان رنگین
یه سخاوت سایه،یه نسیم ملایم
یه افق دور دست، یه نگاه بی انتها
یه من ِ تنها ،یه گیسوی دور از دستان من
یه نیمکت خالی از تو، یه انتظار بی پایان
این است رویای من
قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض
صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض
یک طرف خاطره ها!
یک طرف پنجره ها!
در همه آوازها! حرف آخر زیباست!
آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟
حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست...
بغض نیمه‌کاره
تکرار دروغ‌هایت
گلویم را می‌فشارد
از ساده‌لوحی بی‌شرم خاطراتم بیزارم
آنگاه که از خودم می‌پرسم:
«هنوز دوستم دارد؟!...حتی به دروغ-»
گوشهایم را می گیرم ...
چشم هایم را می بندم ...
و زبانم را گاز می گیرم ...
ولــــی ...
حـــریـــفِ افکارم نمی شوم ...
چقـــدر دردنــــاک است ...
فــهــمــیــدن !
دلم گرفته ، ای خدا
مگه نیستی اون بالا
خیلی دلم پره ازت ،
از قدیما تا به حالا
مگه نگفتی هر کسی دردی داره بیاد به من بگه
پره غصه ست قلب من آخه نمیبینی چرا
آخه نمیبینی چرا؟
آخه نمیبینی چرا؟
آخه نمیبینی چرا؟
پیرهن جدایی ات بدجور به قامتم گشاد است
تو نیستی
آسمان بی معنیست
حتی آسمان پر ستاره
و باران
مثل قطره های عذاب روی سرم می ریزد
تو نیستی
و من چتر می خواهم ...
هر چیزی که حس عاشقانه و شاعرانه می دهد در چشمانم لباس سیاه پوشیده...
من، امیدی را در خود باور ساخته ام
تار و پودرش را، با عشق تو پرداخته ام
مثل تابیدن مهری در دل
مثل جوشیدن شعری از جان
مثل بالیدن عطری در گل
جریان خواهم یافت
***
**
راه خواهم افتاد
باز از ریشه به برگ
باز، از "بود" به "هست"
باز، از خاموشی تا فریاد !
هَرچَند روزِگار پامو با زنجیر بَسته ؛ اما به یادِتَم
انگار که کِـــ ـنـارَمی !
گاه گاهی که منت بر سر این قلب شکسته می گذاری و میایی در کوچه پس کوچه های
تنهاییم قدم میزنی کمی ارام تر قدم هایت را بردار بگذار حضورت را در میان این همه تنهایی
برای لحظه ای بیشتر حس کنم و برای لحظه ای فقط لحظه ای هم که شده حس کنم که این
تنهایی را دور زدم و دیگر تنها نیستم پس ارام تر قدم بردار نترس مطمئن باش برای رفتن
هیچگاه دیر نمیشود اما برای در کنار هم بودن همین لحظه هم شاید دیر باشد....
پ.ن:
خدایا ! من اینجام ...
منو یادت نرفته که؟ خیلی بهت محتاجـَم ... دستمو ول نـکن !
صبر نکن تا بمیرم...
بدان که آنوقت هرگز صدایت به گوشم نخواهد رسید
ومجبور می شوی حرف های نا گفته قلب ساده ات را در فراسوی یه مشت
خاکسترسرد پنهان کنی
پس اگرذره ای عشق من در دلت ماوا دارد اگر دوستم داری بگذار زنده بمانم
دلتنگ کودکی ام! یادش بخیر...قهر میکردیم تا قیامت و لحظه ای بعد قیامت میشد...
راستی عجب عالمی بود ، پر بودیم از فصل بهار
دنیا رو رنگی میدیدیم ، قشنگو پر نقشو نگار
دنیای خوبی بود ولی ، حیف که تموم شد و گذشت
مثل یه موج از سرمون ، گذشتو دیگه برنگشت
کاشکی میشد ما آدما ، بچه میموندیم تا ابد
دل میدادیم به چنتا گل ،یا چنتا سیب تو یه سبد
یک عالمه حرف دارم برای گفتن
و یک مداد و چند برگه ...............پاکت و تمبر هم هست اما................
ای کاش کسی در جایی منتظرم بود
