و عشق را
کنار تیرک راه بند
تازیانه می زنند
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد...
روزگار غریبی است نازنین...
آنکه بر در می کوبد شباهنگام
به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد
حمل کردن قشنگه اگه قرار باشه یه روزي به تو برسم انتظار آسونه اگر قرار باشه دوباره تو رو ببينم زندگي شيرينه اگه قرار باشه دستاتو تو دستام بگیرم مشکلات حل میشه اگه قرار باشه روزي به پات بميرم اشکهام به لبخند تبديل میشه اگه یه بار ببوسمت لبخندهام دوباره به اشک فقط اگه ببينم خيال رفتن داري اما بدون دوستت دارم از پشت اين همه فاصله از پشت اين همه حرف دوستت دارم تا بی نهایت عشق من
آنچه شکست
آنچه نشد
حسرت نخور
چون زندگی اگر آسان بود با گریه آغاز نمیشد......
هر چند که این جام پر از جور جفا بود/خوردیم ولی حرمت ساقی نشکستیم.
