تو این تنهایی مطلق نگاهم بی تو خاموشه

تو این شبهای دلخسته خیالت مثل آغوشه

نمیدونم کدوم جاده منو از یادتو برده

نمیدونم چرا؟چی شد؟ که عشقم تو دلت مرده

آره حق با تو بود انگار دل من اشتباه می کرد

منو دوست داشتن بی حد اسیر انزوا می کرد

پیش چشمای این دنیا دارم آشفته تر می شم

جای خالیتو می بینم دارم دیوونه تر می شم

بذار تا فکر کنم دنیا تورو از من نمی گیره

دل بی تاب و داغونم توی سینه نمی میره

برو اما نگو میرم بذار یادت باهام باشه

برو اما بذار هرروز چشام به عشق تو واشه

                       به یاد روزایی که هرگز فراموش نمیشن