خلــــــــوتـــ ـ ـ ـ گــــــــاه

ای که از کوچــــــــــــه ی معشـــــــــــــــــــوقه ی مـــــــــــــــــــــــــــا میــــــــــــــــــــــــــــگـــذری

                  بر حـــــــــــــــــــــــذر بـــــــــــــــــــاش که ســـــــــــــــــــــــر میشــــــــــــــکند دیـــــــــــــــوارش

نیمه جان رسیده ام به نیمه راه

چون کلاغ خسته ای ـ در این غروب ـ

می برم به آشیان خود پناه

در گریز از این زمان بی گذشت

در فغان ٬ازین ملال بی زوال

رانده از بهشت عشق وآرزو

مانده ام همه غم وهمه خیال

سر نهاده ام چون اسیر خسته جان

در کمند روزگار بد سرشت

رو نهفته چون ستارگان کور

در غبار کهکشان سرنوشت

می روم زدیده ها نهان شوم

می روم که گریه در نهان کنم

یا مرا جدایی تو می کشد

یا تورا دوباره مهربان کنم

این زمان ٬نشسته بی تو٬با خدا

آن که با تو بود و با خدا نبود

می کند هوای گریه های تلخ

آن که خنده از لبش جدا نبود

بی تو من کجا روم؟کجا روم؟

هستی من از تو مانده یادگار

تا لبم ٬دگر نفس نمی رسد ٬

ناله ام به گوش کس نمی رسد ٬

می رسی به کام دل که بشنوی :

ناله ای ازین قفس نمی رسد…!

فریدون مشیری

زندگیم بودی...

پ ن : همین 

و باهام یه حس تازه تر بسازی....

پ ن : حس امشبم خیلی غریبه ،

اهنگ محمد علی زاده رفته رو پلی اگین...

قربة الی الخاطرات انشاالله 

- برا کی؟

: برا خودم ...برا خودت 

- سحر ندارد این شب تار مرا به خاطرت نگه دار!

: میدونم !!!:|||

- امروز  کنسرت چطور بود؟:)

: آهنگمونو خوند ! ستاره های سربی .... یادته؟

- میشه نباشه؟!! 

: نمیشه؟!! ... کاش میشد ! کاش یادم میرفت 

-....

: من همیشه پر از حس تو هستم حتی اگه دور و برم نباشی

- از کجا میدونی نیستم ؟!! 

: هستی ؟ 

- ....اره ! مراقب خودت باش 

: :||||

 ستاره های سربی 

فانوسکای خاموش

من و هجوم گریه 

از یاد تو فراموش ...

- گاهی برای بودن خیلی دیر میشه.!

: اوهوم  خیلی... تنها چیزی که میخوام اینه که خوب باشی و به چیزی فکر نکنی 

- تو به فکر خودت باش  فنچولک  :)))))))

: دیوووووووونههههه :)))))

- قلب ما همیشه با هم حرف میزد اما سعی کردیم با سکوتمون نشنیده بگیریمش و...

: بی خیال .... مرا بخاطرت نگه دار :)))))) 

- :|||| 

: :)))

:...

- من حالم خوب نیست :(

: منم :|

- تو دلت تنگ نمیشه؟

: :|

- بی خیال :(

- تازگیا حوصله م سر می ره، پر از استرسم، همش حس میکنم قراره یه اتفاقی بیفته!

: ....

-   بیا فکر کنیم اگه همه ی گوشی های دنیا خاموش باشه چه اتفاقی می افته

: اولش من از دستت راحت می شم

- دیوونه :)

: بعد تومیمیری

-...

:...

- بعد من میمیرم...یه لیوان آب بیار

: استرس همیشه وجود داره، باید وجود داشته باشه، به هیچ چی امید نداشته باش

کششی که عشق دارد, نگذاردت بدین سان

به جنازه گر نیایی...

به مزار خواهی آمد...

امیرخسرو دهلوی

: من خیلی وقته به تو فکر نمی کنم

- منم

: پس چرا شبا میای توو خوابم؟

- تو چرا قبل خواب به من فکر می کنی؟!

: تو چرا اینطوری شدی؟

- غم می خورم

: خب سبزی بخور  D:

- بسه بسه...دیگه نمی خندم!

: :(

تنهایی مچاله شده گوشه ی اتاق. گاهی وقت ها می شود که به خودم می گویم می شد بهتر باشم،

حرف های بهتری بزنم، و یا حداقل سرم را بیندازم پایین و بروم و بروم و بروم و ... .

چند شب پیش برای ...نوشتم ترس از تنهایی ست که باعث می شود حفظ ظاهر کنیم.

قدرت تغییر آنچه هستیم، یا به معنی دقیق تر، آنچه از خود برای پیرامونمان ساختیم را نداریم.

یکی-دو شب بعدش نوشتم: هدف! باید هدف داشت تا همه ی این ترس ها را جمع بکند و

پلی بسازد سمت خودش. درست مثل آهن ربا که به براده های روی کاغذ شکل می دهد.

درست یادم نیست قبل یا بعدش دوباره نوشتم: تا حالا شده که کاری را برای خودت انجام بدهی؟!

 و دقیقا همین. انگار همه ی آنهایی که جدی به دنبالش می گردند هیچ وقت پیدا نمی کنندش،

باید اتفاقی بیفتد وسط زندگی ات. فکر می کنم ما هیچ وقت برای خودمان زندگی نمی کنیم،

نه به این دلیل که نمی توانیم، که می ترسیم، اینکه آنچه خواهیم شد چقدر ما را از نقطه ای

 که در آن هستیم پرتمان می کند دورتر، دورتر، دورتر... .

 این روزها بیشتر از اینکه به هدفم، ترس هایم، تنهایی ام فکر کنم، خیال می بافم،

آنقدر که واقعا گاهی یادم می رود الان کجای خیابان ایستاده ام، کجا می روم،

 و حتی همین چند لحظه پیش به چه چیزی فکر می کردم!

 شاید اینها را یک نویسنده ی تنها نوشته، بعد رفته کنار پنجره،

همانطور که سیگارش را تند و تند پک می زده پنجره های ساختمان مقابل را که

قل همینی ست که در آن زندگی می کند تا پایین شمرده،

 بلند فریاد زده: هفت. هفت تا پنجره فاصله است تا آن دنیا.

دنیایی که مردمش ظاهرا در پیاده رو قدم می زنند، می خندند، اشک می ریزند، فال می خرند،

ولی هر کدام توی دنیایی که از ذهن دیگران ساخته اند زندگی می کنند.

بعد سوزش سیگار را که حالا به آخر رسیده روی انگشتش حس کرده، آن را مکیده،

و بدون هیچ تأملی پریده پایین!

- نگام نکن

: خو گشنمه

- سبزی بخووور !!!!!!!

گاهى آدم مى ماند بین بودن یا نبودن

به رفتن که فکرمیکنى.. اتفاقى مى افتد که منصرف میشوى…

میخواهى بمانى.. رفتارى مى بینى که انگار باید بروى...

و این بلاتکلیفى خودش کلى جهنم است...!!

قد همه دنیا دلم گرفته....

قد همه دنیا دلخورم....

قد همه دنیا نگات نکردم...

قد همه دنیا دوستت داشتم...

قد همه دنیا گریه کردم امشب...

قد همه دنیا حرف داشتم باهات...

قد همه دنیا سکوت کردم...

قد همه دنیا دنیامی...

قد همه دنیا بی انصافی...

قد همه دنیا دوری...

قد هم دنیا دور میشم ازت یکم صبر کن فقط...

قد همه دنیا تنهام...

قد همه دنیا منتظرت موندم...

قد همه دنیا صدات کردم...

قد همه دنیا..........

نیامدی

و لبخند نزدی

چه تلخ!

چه چیز مرا واداشت آنسوی علفزار بمانم

و لبخند نگاهت از دقیقه های اینروزهایم دریغ شود

این نبودن ها

حال دلم را تا گریه های بی صدا می برد

چرا فریاد دلتنگی ام را نمی خوانی؟

و بر لبخند های یادگاری ام نمی نگری

پاییز به اتنهای کوچه رسید

جاده را تا بهار لبخندت می دوم...

دلم که تنگ میشود هوس میکنم بودنت را...

 

به آرامی آغاز به مُردن می‌کنی

اگر سفر نکنی،

اگر کتابی نخوانی،

اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،

اگر از خودت قدردانی نکنی،

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی

زمانی که خودباوری را در خودت بکشی،

وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند.

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی

اگر برده‌ی عادات خود شوی،

اگر همیشه از یک راه تکراری بروی…

اگر روزمرّگی را تغییر ندهی

اگر رنگهای متفاوت به تن نکنی،

یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی.

تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی

اگر از شور و حرارت،

از احساسات سرکش،

و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وامی‌دارند،

و ضربان قلبت را تندتر می‌کنند،

دوری کنی...،

تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی

اگر هنگامی که با شغلت،‌

یا عشقت شاد نیستی، آن را عوض نکنی،

اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی،

اگر ورای رویاها نروی،

اگر به خودت اجازه ندهی

که حداقل یک بار در تمام زندگیات

ورای مصلحت‌اندیشی بروی...


امروز زندگی را آغاز کن!

امروز مخاطره کن!

امروز کاری کن!

نگذار که به آرامی بمیری!

شادی را فراموش نکن...

داشتم با خودم فکر میکردم چقد مشکل دارم

چقد همه چی یه دفعه با هم به هم ریخت...

چقد غصه تو دلمه...

 اما گفتم خدایا شکرت، شکرت که هرچی هم غصه تو دلم باشه

غصه ی نداشتن تو رو ندارم... خودش خیلی حرفه ...

تو سریال دودکش میگفت یکی هست که همیشه میبینتمون و هر وقتم افتادیم تو آمپاس خودش از تو آمپاس

درمون میاره...

 افتادنش مهم نیست... خودت میفتی یا  این که میندازنت مهم نیست...

این که خودش درت میاره قشنگه...

بعدش فال گرفتم...

می مانی... نمیمانی...

طعن نابینا مزن ای دم ز بینایی زده

                                          زانكه نابینا به كار خویشتن بینا بود

 روزی اینجا دوباره آفتاب مهربان می شود و می گسترد نور را بر پهنه ی زلال تمنای رازقی

و ستاره می بارد از آسمانهای لاجوردی رویاهای دور.....

کاش  میومدی کنارم مینشستی و تو گوشم میگفتی نگرا ن نباش مهسا... همه چی درست میشه...

میگفتی که همیشه هستی... که این همه دغدغه تموم میشه...

دلم میخواد یه نفس راحت بکشم،بدون استرس بدون نگرانی... دوست دارم همه نفسهامو کنارتو باشم...

تک تک لحظه هامو...

وقتی خیلی دلم میگیره تنها چیزی که آرومم میکنه تویی... تنها کسی که دلم میخواد کنارم باشه تویی...

من دارم تلاش خودمو میکنم و تنها ترسی که دارم ترس دور شدن از تو هست...

از من دور نشو...

دلم قرص میشه به بودنت...به این که میگی هوامو همه جوره داری...

به این که میدونم میتونی اگه بخوای...

نمیخوام ازت دور بشم....

خدایا کنارم باش...

پ ن :

گاهی دلم می خواهد خودم را بغل کنم!

ببرم بخوابانمش!

لحاف را بکشم رویش!

دست ببرم لای موهایش و نوازشش کنم!

حتی برایش لالایی بخوانم،

وسط گریه هایش بگویم:

غصه نخور خودم جان!

درست می شود!درست می شود!

اگر هم نشد به جهنم...

تمام می شود...

بالاخره تمام می شود...!!!

 

تنهایی من از انجایی شروع شد که میان این همه بود

منتظر او بودم که نبود ...

خدایا

من اینجا دلم سخت معجزه میخواهد

و تو انگار

معجزه هایت را گذاشته ای برای روز مبادا ...!

سخت است فهماندن چیزی به کسی که

برای نفهمیدن آن پول می گیرد.

احمد شاملو

هی آدما... یکم آدم باشید...

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی

تا بی خبر بمیرد در درد خود پرستی

بهاری دیگر...

زمین زنده شده و اشتیاق من بر خواستن تو ،جانی دوباره گرفته...

هرچند انتظار، آن همه عشقی که به تو داشتم و دارم را کم رنگ کرد...

 پاییز خزانش کرد و زمستان باعث شد تا هر لحظه بر خود بلرزد و مدام

با سردی تمام بر صورتش کوبید...

 ولی محبتی که بین من و توست ریشه در عشق دارد...

عشق هرگز نمیمیرد...ضعیف میشود...ولی دوباره جان میگیرد و از نو میشکفد...

سال نو مبارک 

عکس تو 

رخ دادن عــریان تو کنار ناگهانگی یه اتفاق ساده نیست

شعله نفس کشیدنه ،وسوسه ی سرخ تماشا کردنه این همه زیبا شدگی

کشف به خود رسیدنه

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

دختر کوچولو از آقای کی پرسید: اگر کوسه ها آدم بودند با ماهی های کوچولو مهربانتر می شدند؟

آقای کی گفت:البته! اگر کوسه ها آدم بودند ...

توی دریا برای ماهیها جعبه های محکمی می ساختند همه جور خوراکی توی آن می گذاشتند

مواظب بودند که همیشه پر آب باشد هوای بهداشت ماهی های کوچولو را هم داشتند

برای آنکه هیچوقت دل ماهی کوچولو نگیرد گاهگاه مهمانی های بزگ بر پا می کردند

چون که گوشت ماهی شاد از ماهی دلگیر لذیذتر است

برای ماهی ها مدرسه می ساختند وبه آنها یاد می دادند که چه جوری به طرف دهان کوسه شنا کنند

 درس اصلی ماهیها اخلاق بود به آنها می قبولاندند که زیبا ترین و باشکوه ترین کار برای یک ماهی

 این است که خودش را در نهایت خوشوقتی تقد یم یک کوسه کند

به ماهی های کوچولو یاد میدادند که چطور به کوسه ها معتقد باشند

 وچه جوری خود را برای یک آینده زیبا مهیا کنند آینده ای که فقط از راه اطاعت به دست می آید

 اگر کوسه ها آدم بودند در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت

از دندان کوسه تصاویر زیبا ورنگارنگی می کشیدند ته دریا نمایشنامه ای روی صحنه می آوردند

که در آن ماهی کوچولو های قهرمان شاد وشنگول به دهان کوسه ها شیرجه می رفتند

همراه نمایش آهنگهای مسحور کننده ای هم می نواختند که بی اختیار ماهیهای کوچولو را

به طرف دهان کوسه ها می کشاند

در آنجا بی تردید مذهبی هم وجود داشت که به ماهیها می آ موخت

"زندگی واقعی در شکم کوسه ها آغاز می شود"

بخشی از کتاب  "هرگز مگو هرگز " از  "برتولت برشت‏" 

 
من از اینکه از تو دروغی شنیدم

به این حال و روز و به این شک رسیدم

توی مبل فرو رفته بودم و به یکی از مجلات مُدی که زنم همیشه می خرد نگاه می کردم.

چه مانکن هائی، چقدر زیبا، چقدر شکیل و تمنا برانگیز.

زنم داشت به گلدان شمعدانی که همیشه گوشه اتاق است ور می رفت و شاخه های اضافی را می گرفت

و برگ های خشک شده را جدا می کرد.

از دیدن اندام گرد و قلنبه اش لبخندی گوشه لبم پیدا شد ،

از مقایسه او با دخترهای توی مجله خنده ام گرفته بود...

زنم آنچنان سریع برگشت و نگاهم کرد که فرصت نکردم لبخندم را جمع و جور کنم.

گلدان شمعدانی را برداشت و روبروی من ایستاد و گفت:

نگاه کن! این گل ها هیچ شکل رزهای تازه ای نیستند که دیروز خریده ام.

 من عاشق عطر و بوی رز هستم. جوان، نورسته، خوشبو و با طراوت.

گل های شمعدانی هرگز به زیبائی و شادابی آنها نیستند، اما می دانی تفاوتشان چیست؟

بعد، بدون این که منتظر پاسخم باشد اشاره ای به خاک گلدان کرد و گفت:

اینجا! تفاوت اینجاست. در ریشه هائی که توی خاک اند.

رزها دو روزی به اتاق صفا می دهند و بعد پژمرده می شوند، ولی این شمعدانی ها،

ریشه در خاک دارند و به این زودی ها از بین نمی روند. سعی می کنند همیشه صفابخش اتاقمان باشند.

چرخی زد و روی یک صندلی راحتی نشست و کتاب مورد علاقه اش را به دست گرفت.

کنارش رفتم و گونه اش را بوسیدم.

این لذت بخش ترین بوسه ای بود که بر گونه یک گل شمعدانی زدم.

"یادداشت های بی تاریخ" دکتر صدرالدین الهی

وقتی حرفی برای گفتن نمانده و حتی کور سوی امیدی نیز...

 رفتن راه ناگزیر می شود

باید بروی...

از نزد تمام چشم های آشنا...از میان تلنگر خاطرات تلخ و شیرینت...

گم شوی میان خویشتن...گم شوی تا پیدا شوی

جور دیگری...جوری بهتر از دیروز و این رفتن... اما همیشه سخت است

سخت است جا بگذاری پشت سرت کوله ای خاطره را ، سخت است نگیرد دلت بهانه دیروز را

چشم ها را باید بست باید از یاد برد...قدم در راه گذاشت و رفت…باید گم شوی تا پیدا شوی…

وقتی بوی گل های رنگ و وارنگ را می شود در یک قوطی فلزی خوش رنگ لعاب پیدا کرد

وقتی پول می دهی و آغوشی گرم و نرم و دوستانه می خری حالا دیگر چه فرق می کند

از حس خوب شب بوها بگویم و عطرشان یا لذت هم آغوشی های از سر دوست داشتن…

وقتی برای چگونه دوست داشتن و دوست داشته شدن باید مجله های زرد را ورق بزنی

وقتی سرنوشت تو ته یک فنجان قهوه جا خوش کرده دیگر چه فرق می کند از دوست داشتنت بگویم

مرد متولد ماه مهر گزینه اول می شود و شهریور هم با ارفاق دوم مرد آذر، مرد زندگی تو نیست!

من پر از حرف های نگفته ام ، حرف هایی از جنس سکوت ، حرف هایی برای هیچکس

به باد سپرده ام حرف های نگفته ام را…حالا حتی باد هم بی تابی می کند نبودنت را

نمیبینی سرگردان کوه و بیابان شده؟

 یاد گرفته ایم زیستن میان خاک و خاکستر را ، لولیدن در بلوای شب،و خندیدن از فرط ناراحتی

یاد گرفته ایم جواب “چطوری؟”     “خوبم” است با یک لبخند ملیح گوشه لبمان

حتی وقتی دنیایی غم در دلمان نهفته یاد گرفته ایم آنگونه باشیم که میخواهند

حالا خودمان هرچه خواستیم به درک!

یاد گرفته ایم..

آری ما اینگونه مردمی هستیم ... اینگونه یاد گرفته ایم…

حرف های نگفته را، همان بهتر که نگفته بگذاری ...خاکستر را که کنار بزنی

گاه آتشی می شود...که می سوزاند و خاموش نمی شود...

چی بنویسم...

 یه بیت از فلان شاعر یا یه دست خط بذارم که...

که چی؟... که چی بشه؟...که کی بخونه؟...که کی بیاد؟ ...که کی بره؟...

وقتی همه ی پنجره هایی که رو به خدا ساخته بودیم بسته شدن و نفس نمیکشن دلامون...

وقتی که خدا هم دیگه نمیخونه....

من چی بنویسم ؟...چیزی هم مونده که بنویسم...

اینم از پست آذرم...چیزی نداشتم بنویسم...ببخشید...

پست 11 ابان پارسال

هدیه ی تولد امسالم به خودم :  ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﺎﺑﺎ ﻟﻨﮓ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺛﺮ ﺟﻴﻦ ﻭﺑﺴﺘﺮ

آنچـه گفتند و سُرودنـد تو آنـی
                                      خودِ تو جان جهانی
                                                              گر نهانـی و عیانـی
                                                                          

                                          تـو همانی که همه عمر بدنبال خودت نعره زنانی
    

ادامه ی شعر در ادامه ی مطلب

مولانا

از زندگی از این همه تکرار خسته ام

از های و هوی کوچه و بازار خسته ام

دلگیرم از ستاره و آزرده ام ز ماه

امشب دگر ز هر که و هر کار خسته ام

دل خسته سوی خانه تن خسته می کشم

اخ...کزین حصار دل آزار خسته ام

بیزارم از خموشی تقویم روی میز

وز دنگ دنگ ساعت دیوار خسته ام

از او که گفت : یار تو هستم ولی نبود

از خود که بی شکیبم و بی یار خسته ام

تنها و دل گرفته و بیزار و بی امید

از حال من مپرس که بسیار خسته ام

          محمد علی بهمنی          

شب تاريك و « بيم موج » و گردابي چنين هائل

                                                               كجا دانند حال ما « سبكباران ساحل ها »

                                                                                                                  ((حافظ ))

در آن شب تاريك وآن گرداب هول انگيز، حافظ را

تشويش توفان بود و « بيم موج » دريا بود !

ما، اينك از اعماق آن گرداب،

از ژرفاي آن غرقاب،

چنگال توفان بر گلو،

هر دم نهنگي روبرو،

هر لحظه در چاهي فرو،

تن پاره پاره، نيمه جان، در موج ها آويخته،

در چنبر اين هشت پايان دغل، خون از سراپا ريخته،

***

صد كوه موج از سر گذشته، سخت سر كشته،

با ماتم اين كشتي بي ناخداي بخت برگشته،

هر چند، اميد رهائي مرده در دل ها؛

سر مي دهيم اين آخرين فرياد درد آلود را :

(( ... آه، اي سبكباران ساحل ها ... ! ))

              فریدون مشیری                                              

when I was 5 years old ,

my mom always told me that happiness was the key to life

when I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up.

I wrote down "happy".

they told me I didn't understand the assignment.

and I told them they didn't understand life.

and now I just want to be with you  because I am happy with U..

              از کدوم خاطره برگشتی به من

                                                      که دوباره از تو رویایی شدم

                                                                                             همه ی دنیا نمی دیدن منو

                                                                            من کنار تو تماشایی شدم

           از کدوم پنجره می تابی به شهر

                                                که شبونه با تو خلوت می کنم

                                                                                           من خدا را هر شب این ثانیه ها

                                                                       به تماشای تو دعوت می کنم

       تو هوایی که برای یک نفس

                                         خودمو از تو جدا نمی کنم

                                                                             تو برای من خود غرورمی

                                                               من غرورمو رها نمی کنم

   تا به اعجاز تو تکیه می کنم

                                   شکل آغوش تو می گیره تنم

                                                                             اون کسی که پیش چشم یک جهان

                                                            به رسالت تو تن می ده منم

پست خیلی جالبیه حتما بخونیدش...

 در ادامه