ترانه آنلاین
@»{$$ ترانه آنلاین و کد آهنگ تدی ؛ مرکز کد آهنگ های مجازترانه آنلاین
@»{$$ ترانه آنلاین و کد آهنگ تدی ؛ مرکز کد آهنگ های مجازتکست آهنگ های علی لهراسبی- Ali Lohrasbi - Lyrics
متن کامل آلبوم : 14 / مثلث / دریایی ها / کالکشن
برای دیدن متن به ادامه مطلب مراجعه کنید
منبع : اس ام اس فارس
به من بفهمون/فاصله ها/دلنوازان/دلواپسی/سزامه/اتاق سوت و کور/عذاب دوست داشتن/چشاتو بستم/غافل/بعد از رفتنت/اقرار/کوه/مرگبار/تنها نرو/انتظار/عطر بارون/مرثیه/قلب سنگی/لب سکوت/آئینه/خط و نشون/کوله بار/یه/روز سرد پاییز/بی راهه ها/کار من و دل/دریای ها/ترانه ساز/بی طاقت/تنها می رم/حرف آخر/عسل خاتون/حس غریب/بوی عید/هویت1/هویت 2/کوه/اردیبهشت/خونه/کوله بار غربت/لیلا/نشانه
به من بفهمون
به من بفهمون کجای سرنوشتم
دارم میرم جهنم یا راهیه بهشتم حال من دست خودم نیست دیگه آروم نمی گیرم نعره های بی امونم گوش آسمون و کر کرد این گریه نیست این سهمم از درده سهمم از بغض نگاه تو منم و دل شکسته ام که داره می میره اینجا بمون ولی به خاطر غرور خسته ام برو من و تو یه عمری باهم بودیم کی جدا می دیده از هم ما رو من غافل از اینکه از چشماش افتاده بودم فکر می کردم دنیا رو تو چشم من می بینه بعد رفتنت عزیزم بس که تنهایی کشیدم نمی ترسم که بگم آره عاشق تو ام من این پایین نشستم سرد و بی روح از نبودنت می ترسم وقتی تو نگام نشستی تنها نرو این راه رفتن نیست بی تو بی تو همقطار می میرم من از این انتظار می میرم نمیدونم از کدوم ستاره میبینی منو کی می تونه جای اسمت توی شعر من بشینه میون شهر قصه مون،صدای آشنایی نیست واسه تو ترانه میگم بشکن این لب سکوتو می خوام از آینه ها دل بکنم اما دل نمیذاره انگاری بوی تو بود زل زده بود به گریه هام زیر بار کوله بار یه روزِ سردِ پائیزی ، که باز از غصه لبریزی اونی که مدعی بود عاشقته کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه دل من یه دنیا درده دل تو یه دنیا امید ای ترانه ساز تنها ای ستاره پوش خسته دل بی طاقت من دیگه آروم نداره می رم تنها می رم اونور دنیا با تو از ستاره گفتم با تو از ترانه گفتم عسل خاتون من صبر من وما رو بلد نیست تو همون حس غریبی که همیشه با منی من و تو هر دو درگیر یه حسیم، تنها نرو، این راه رفتن نیست، من این پایین نشستم سرد و بی روح، تو برگ ریز اشکات، چشامو خبر کن، تو هر جایی که باشی، خونه اونجاست، من دماوندم که، نگو میترسه از ترکش، نگو میسوزه رو دریا، هر چی مونده تو دلت به من بگو،
از این دوراهی دل خوشی ندارم
یا میخورم به پاییز یا میرسه بهارم
مثل ابرا همش تبعید میشم با هیچ کوهی سر سازش ندارم
یه موجم که با دریا قهر کرده بدونه تو من آرامش ندارم
گمت کردم ولی غافل از اینکه خدا با این بزرگی گم نمیشه
مواظب بودی از دستت نیوفتم هوامو داریو داشتی همیشه
دارم نابود میشم دود میشم بزار آتیش این دوری تموم شه
خودم دیدم همین نزدیکی هایی نزار عمرم با جون کندن حروم شه
فاصله ها
اگه فاصله افتاده
اگه من با خودم سردم
تو کاری با دلم کردی
که فکرشم نمی کردم
چه آسون دل بُریدی
از دلی که پای تو گیره
که از این بدترم باشی
واسه تو نفسش میره
نمی ترسم اگه گاهــی دعامون بی اثـر می شه
همیشه لحظۀ آخر خدا نزدیکتر می شه
تو رو دستِ خودش دادم
که از حالم خبر داره
تا از تو چشماشـو یه لحظه برنمی داره .....
دلنوازان
دلم از کسی گرفته که می خوام براش بمیرم
باز سرنوشت و انتهای آشنایی
باز لحظه های غم انگیر جدایی
باز لحظه های ناگزیر دل بریدن
بازم آخر راه و حس تلخ نرسیدن
پای دنیای تو موندم مثل عاشقای عالم
تا منو ببخشی آخر تا دلت بسوزه کم کم
مثل آینه روبه رومه حس با تو بودن من
دارم از دست تو میرم عاشقی کن منو نشکن
دلواپسی
مگه فریادم و نشنید که داره دیر میشه برگرد
آی به گوشش برسونید کسی جز من نمی تونه
کوله بار غصه هاش و روی دوشش بکشونه
اینهمه پیغوم و پسغوم می فرستم که بدونه
داره دلواپسی دنیام و به آتیش می کشونه
اینهمه راه و نمیشه با غریبه ها سفر کرد
آی به گوشش برسونید داره دیر میشه برگرد
من که جاشو پر نکردم شاید اصلا نمی دونه
آی به گوشش برسونید یکی اینجا نگرونه
نمی تونم بی تفاوت رو گذشته پا بزارم
اون که پاره تنم بود چه جوری تنها بزارم
سزامه
خواستم بیام اما دیگه دورم از تو و قلب بی گناه تو
خیلی پشیمونم حلالم کن با عشق بدجوری تا کردم
خیلی واسه جبرانشون دیره این حقمه خیلی خطا کردم
سزامه این تنهایی سزامه که تک تک لحظه هام و تنها سر کنم
سزامه این تنهایی سزامه که پیش چشم تو همه خاطره هامون و یکجا پرپر کنم
اتاق سوت و کور
هیچکسی دور و برم نیست چقدر دلگیره اینجا
منم و سکوت تلخی که نشسته تو وجودم
با تو ام بی خبر از من کاش منم مثل تو بودم
اتاق سوت و کور من از تو و از خاطرات تلخ تو سیره
اگه نباشی قلب بیچارم توی تنهایی می میره
حرفای تکراری من که دیگه باب دلت نیست
اما جز همین دل من دلی بیتاب دلت نیست
اونقده دلشوره دارم که نمونده شور و حالی
کاش منم مثل تو بودم می زدم به بی خیالی
عذاب دوست داشتن
برو ولی به خاطر دل شکسته ام بمون
تو رو نفس کشیدم و به گریه با تو ساختم
چه دیر عاشقت شدم چه دیرتر شناختم
تو با منی و بی تو ام ببین چه گریه آوره
سکوت کن سکوت کن سکوت حرف آخره
بمون که بی تو زندگی تقاص اشتباهمه
عذاب دوست داشتن تلافی گناهمه
ببین چه سرد و بی صدا ببین چه صاف و ساده ام
گلی که دوست داشتم به دست باد داده ام
بمون ولی به خاطر غرور خسته ام برو
برو ولی به خاطر دل شکسته ام بمون
به موندن تو عاشقم به رفتن تو مبتلا
شکسته ام ولی برو بریده ام ولی بیا
چه عاشقانه زیسته ام چه بی صدا گریستم
چه ساده با تو هستم و چه ساده بی تو نیستم
چشاتو بستم
کی میون ما فاصله انداخت کیه که حل کنه این معما رو
از اون لحظه که دل به تو بستم از این که نباشی می ترسیدم
به خودم می گفتم کاشکی می مردم اما این روزا رو نمی دیدم
چشمام و بستم تا نبینم قلبت سهم کی داره میشه
چشاتو وا کن تا ببینی قلبم بی تو وا نمیشه
بیا تماشا کن بی تو چیزی از دلم نمی مونه
واسه تو که قلبت از سنگه دل کندن ازم چه آسونه
غافل
فکر می کردم اگه یه روزی پیشش نباشم تا آخر عمرش منتظر من می شینه
فکر می کردم دستای سردش با دست من گرمی می ده
فکر می کردم اگه نباشم تو غم نبودنم می میره فکر می کردم می میره
فکر می کردم دستی که تو دستمه تا همیشه تا ابد مال منه
فکر می کردم چشم بی گناه اون عین هو یه سایه دنبال منه
کاش می شد خودش و می زاشت جای من مثل من دل میسوزوند برای من
کاش می دونست که دلم سنگ میشه بغض من توی گلو سنگ میشه
بعد از رفتنت
قامتم خمیده از بس عشق تو به دوش کشیدم
تو غم بی همزبونی هی می شکتم لحظه هام و
روی برگه های شعرم خالی کردم عقده هام و
خاطرت جمع هر جا باشی توی غربت یه کسی هست
خاطراتت زندگی شه اون غریبه خاطرت هست ؟
اون که تو هفت آسمونش یه ستاره هم نداره
اون دلم که دلخوشیشه گل من کسی رو داره
مثل دیگرون نبودم سر راه تو نبستم
می دونستم نمیای و چشم به جاده ها نشستم
خاطرت جمع تو دل من تو حسابت پاکه پاکه
این خطای دل من بود اون که افتاده به خاکت
تو روزایی که نبودی نمی دونی چی کشیدم
صبح تا شب زخم زبون از هر غریبه ای شنیدم
گل من سرت سلامت تو که خوش باشی غمم نیست
این همیشه ارزومه پس دلیل ماتمم نیست
دیگه از گریه گذشته به جنون کشیده کارم
تو که خوشبختی عزیزم دیگه غصه ای ندارم
اقرار
دارم اقرار می کنم نه فقط به خودم
تازه چند روزیه که تو خیال من میای
بزار من خواب ببینم که تو ام منو می خوای
به دلم افتاده تعبیر خواب من میشی
یکی از این روزا پام و به رویات می کشی
به دلم افتاده به داد دستام می رسی
واسه گذشتن از هر چی که دارم تو بسی
یکی دو روزه گریه بهونه چشامه
تو رو خواستن و نداشتن یه عذابه که باهامه
توی این شبای بی تو نگاتو کم میارم
حدس بزن از این ترانه که چه حسی به تو دارم
کوه
تو داری می رسی به قله کوه
داری هر لحظه از من دور میشی
ازم دل می کنی مجبور میشی
تا مه راه و نپوشونده نگام کن
اگه رو قله سردت شد صدام کن
یه رنگ مرده از رنگین کونم
من این پایین نمی تونم بمونم
خودم گفتم که تلخ روزگارت
من و بیرون بریز از کوله بار
دلم می مرد راه بغض و سد کرد
به خاطر خودت دستات و رد کرد
برو بالاتر از اینی که هستی
تو بغض هر دوتامون و شکستی
با چشم تر اگه تو مه بشینی
کسی شاید شبیه من ببینی
منم اون که تو رو داده به مهتاب
کسی که روت و می پوشونه تو خواب
کسی که واسه دنیای تو کم نیست
می خوام یادم بره دست خودم نیست
مرگبار
آخه تو شدی تمام رگ و پوست و هر چی هستی
آخه حس رفتن به من حس مرگ و می ده
تو برو غمت نباشه مرگه یه برگ و کی دیده
به جون هر چی ستاره است می خوامت هر لحظه هر بار
اما تو هستی و نیستی اینه راه و رسمه اجبار
بی تو زندگیم چه سرده قصه هام قصه درده
تک درخت سبز عشقم بی تو روحه و زرده
نیستی ببینی غروب سردم و شکسته غصه خلوت دردم و نیستی ببینی بی تب و تاب و گم
نیستی ببینی سنگ صبورم و رفتی و تنهام چه سوت و کورم و نیستی ببینی از خودمم دورم
شیطنت های نگاهت وقتی میشه اینه دق
بگو کی رسید به داد دل بی قرار عاشق
هر کی آخر کسی هستی رفتی تو عمق وجودم
دارم از عشقت می سوزم کاشکی عاشقت نبودم
تنها نرو
دنیای تو چیزی به جز من نیست
از خودت چیزی نمی دونی
تنها نرو تنها نمی تونی
من حال این روزاتو می دونم
چیزی نگو چشمات و می خونم
این جاده تا وقتی نفس داره
چشماشو از دور بر نمی داره
می ری که با فکر تو تنها شم
می ری که همدرد خودم باشم
تو آخر راه و نمی دونی
تنها نرو تنها نمی تونی
من حال این روزاتو می دونم
چیزی نگو چشمات و می خونم
دستام و با احساس تو بستم
من بی نهایت با تو همدستم
تا جاده می ره سمت بی راهه
گم کن منو این آخرین راهه
انتظار
من و از روز رفتنت کشتی برنگردی ۲ بار می میرم
همه سال بی تو یک روزه من به روزای هفته بد بینم
حالم از بعد رفتنت خوش نیست همه روزا رو جمعه می بینم
مثل پروانه ای که تو پیله است دلم از اینهمه قفس خونه
جز تو که روزگارم و دیدی دیگه کی حال ما رو می دونه
من دارم از تب تو می سوزم دل دریا رو اب کن برگرد
زندگیم انتظارته هر روز زندگیم و رها کن از این درد
عطر بارون
چشماتو میبندیو دوباره میبینی منو
پر بغض جمعه های ناگزیر و بی صدام
خیلی خستم باورم کن دنیا زندونه برام
توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سیبی
واسه عاشقونه موندن تو همون حس غریبی
تو همون حس غریبی که همیشه با منی
تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی
میدونم هنوز اسیرم تو حصار لحظه ها
کاش میشد با یه اشاره ی تو ازاد میشدم
با توام که گفته بودی غصه هام تموم میشن
پس کجایی که بیایی منو بگیری از خودم
ناجی ترانه ها منو به واژه ها ببر
این حقیرو به سخاوت شب و دعا ببخش
نمیدونم از کدوم ستاره میبینی منو
چشماتو میبندیو دوباره میبینی منو
پر بغض جمعه های ناگزیر و بی صدام
خیلی خستم باورم کن دنیا زندونه برام
توی کور راه چشمام عطر بارون بوی سیبی
واسه عاشقونه موندن تو همون حس غریبی
تو همون حس غریبی که همیشه با منی
تو بهونه هر عاشق برای زنده موندنی
مرثیه
توی این مرثیه امشب جای اسمت نقطه چینه
طرح ساده نگاهت ،دفتر خاطره هات
مثل سایه روی خاک افتاده
بی تو از گریه پرم،لحظه ها رو می شمرم
آسمون بی تو پر فریاده
آسمون بغضت و بشکن اون دیگه بر نمی گرده
نفسای گرمش امشب هم نفس با خاک سرده
آسمون بغضت و بشکن اون دیگه بر نمی گرده
نفسای گرمش امشب هم نفس با خاک سرده
قاب عکست رو به رومه دارم از نفس می افتم
باورم نمی شه اما من برات مرثیه گفتم
آسمون بغضت و بشکن اون دیگه بر نمی گرده
نفسای گرمش امشب هم نفس با خاک سرده
آسمون بغضت و بشکن اون دیگه بر نمی گرده
نفسای گرمش امشب هم نفس با خاک سرده
قلب سنگی
تو جاده های عاطفه،نشون رد پایی نیست
ستاره ترانه رو کسی دیگه تو شب ندید
یکی رو دفترچه عشق،با رنگ تیره خط کشید
قلبای آدمای شهر،خونه های سنگی شدن
تمام کوچه هامونم مسیر دلتنگی شدن
قلبای آدمای شهر خونه های سنگی شدن
تمام کوچه هامونم مسیر دلتنگی شدن
ترنم پرنده ها تو بغز باد شب شکست
لشکر لحظه های شاد نیمده عقب نشست
تو این هیاهوی مهیب کسی به فکر دل نبود
کسی به یاد غربت این همه سوت دل نبود
لب سکوت
بگیر از این همه شوقم اون نگاه برهوتو
از سرآغاز تپیدن حسرتت رو شونهام
قهر تو که میده زجرم شکل بغضی تو صدام
پر التماسمو تو ضربه های بی ترحم
از تو روم ترک نشسته توی ایینه ها شدم گم
کی تو عاشقانه میشی خیس گریه بی قرارم
پای تو با همه زجرم تا همیشه موندگارم
تا همیشه موندگارم
واسه تو ترانه میگم بشکن این لب سکوتو
بگیر از این همه شوقم اون نگاه برهوتو
از سرآغاز تپیدن حسرتت رو شونهام
قهر تو که میده زجرم شکل بغضی تو صدام
پر التماسمو تو ضربه های بی ترحم
از تو روم ترک نشسته توی ایینه ها شدم گم
کی تو عاشقانه میشی خیس گریه بی قرارم
پای تو با همه زجرم تا همیشه موندگارم
تا همیشه موندگارم
آئینه
راه بیافتم دل به دریا بزنم اما دل نمیذاره
آینه جایی برای من نداشت
غیر تکرار صدای بی کسی
آینه می خواست که باور بکنم
لحظه هام پر شده از دلواپسی
می خوام از آینه ها دل بکنم اما دل نمیذاره
راه بیافتم دل به دریا بزنم اما دل نمیذاره
یه صدای آشنا تو گوش من
میگه آینه را بشکن برو
میگه تا کی میخوای عاشق بمونی
به کسی که بسته پرهای تو رو
راه بیافت غربت و پشت سر بگذار
کوله بار خستگی را برندار
را بیافت که جاده ها منتظرند
رو به شهر روشنی رو به بهار
می خوام از آینه ها دل بکنم اما دل نمیذاره
راه بیافتم دل به دریا بزنم اما دل نمیذاره
می خوام از آینه ها دل بکنم اما دل نمیذاره
راه بیافتم دل به دریا بزنم اما دل نمیذاره
خط و نشون
جمعه نبودنت خندیده بود به هفته هام
نکنه زردی برگ ها همشون یه نقشه بود
بشینه تو باغ من ، من از تبار رفته هام
بیا این خط و نشون ، این چشم و اینم کمون
اگه دوستم نداری ، قدر عشقمو بدون
تا ته سوی چشمام ، چشم می گذارم رونه شوی
حیف پا بند دل و حرف های عاشقانه شوی
توی تاریکی برو ، ستاره ها منتظرند
شاید امشب بتونی یه غزل شبانه شوی
بیا این خط و نشون ، این چشم و اینم کمون
اگه دوستم نداری ، قدر عشقمو بدون
چند تا چشمه خشک بشه
چند تا پری جادو کنه
پلک من برف های چند زمستون را پارو کنه
چند نفر تو شعر من خسته بیان ، خسته برن
تا غروب خاطره عشق تو را جارو کنه
بیا این خط و نشون ، این چشم و اینم کمون
اگه دوستم نداری ، قدر عشقم را بدون
کوله بار
خاطراتتو شکستم,شکستم
می رم اما باورم کن
که به دست تو شکستم,شکستم
می رم و هرم داغت
جاده دل کندنم کن
از تو دل شکسته اما
فکر اون چشای مستم
تو روزای خالی از عشق
که رواج دل شکستن
ای خوشا رفتن و رفتن
پل پشت سر شکستن
تو روزای خالی از عشق
که رواج دل شکستن
ای خوشا رفتن و رفتن
پل پشت سر شکستن
رفتن تو جاده مردن
دل به تنهایی سپردن
وقت رفتن سخته اما
ای خوشا رفتن و رفتن
من برای موندن تو
همه تن تشنه گقتن
تو نموندی و ندیدی
غم دل شکستن من
تو نموندی و ندیدی
غم دل شکستن من
تو روزای خالی از عشق
که رواج دل شکستن
ای خوشا رفتن و رفتن
پل پشت سر شکستن
یه روز سرد پاییز
می یای با کوله بارِ غم ، چه اشکا که نمی ریزی
برام با گریه می خونی ، پشیمونی ، پشیمونی
دلم می ریزه از حرفات ، تو چشمات میشه زندونی
شاید جاروی پلک تو ، با اشکات شونه شه بازم
بپیچه عطر ِ احساست ، دلم دیوونه شه بازم
شاید جاروی پلک ِ تو ، با اشکات شونه شه بازم
بپیچه عطر ِ احساست ، دلم دیوونه شه بازم
دیگه طاقت نمی یاره ، دل کوچیک داغونم
اگه برگردی از قهرت ، تورو می بخشه ، می دونم
خیالی جز تو با من نیست ، بیا قهرارو پرپر کن
دلم از سنگ و آهن نیست ، تورو بخشیده باور کن
خیالی جز تو با من نیست ، بیا قهرارو پرپر کن
دلم از سنگ و آهن نیست ، تورو بخشیده باور کن
دیگه طاقت نمی یاره ، دل کوچیک داغونم
اگه برگردی از قهرت ، تورو می بخشه ، می دونم، می دونم
یه روزِ سردِ پائیزی ، که باز از غصه لبریزی
می یای با کوله بارِ غم ، چه اشکا که نمی ریزی
خیالی جز تو با من نیست ، بیا قهرارو پرپر کن
دلم از سنگ و آهن نیست ، تورو بخشیده باور کن
شاید جاروی پلک تو ، با اشکات شونه شه بازم
بپیچه عطر ِ احساست ، دلم دیوونه شه بازم
دیگه طاقت نمی یاره ، دل کوچیک داغونم
اگه برگردی از قهرت ، تورو می بخشه ، می دونم
بی راهه ها
تو رو تو فاصله ها تنها گذاشت
بی خبر رفتو تو این بی راهه ها
ردپاشم واسه چشمات جا نذاشت
آه ......... دل رو سوزوندی
آه .......... چرا نموندی
من و هر ثانیه و جنون تو
واسه من همین خیالت هم بسه
بذار جاده ها اشتباه برن
ما که دستمون به هم نمیرسه
با حریر پیله های کاغذی
واسه من جادرو ابریشم نکن
من به پروانه شدن نمیرسم
حرمت فاصله مونو کم نکن
آه ......... دل رو سوزوندی
آه .......... چرا نموندی
کار من و دل
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما تمومه
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه حرومه
تو ساحل خیال من همیشه جا پای شماست
چاره زخم عاشقی مرهم دستای شماست
تو ساحل خیال من همیشه جا پای شماست
جاره زخم عاشقی مرهم دستای شماست
دوباره باز دوباره باز یه بغض بی بهونه
دوباره باز دوباره باز یه حس عاشقونه
دوباره باز دوباره باز پنجره بسته می شه
دوباره باز دوباره باز دلی شکسته می شه
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه حرومه
فاصله میون ما قد نفس کشیدنه
وقتی دل غریب من شمارو فریاد می زنه
شما همیشه با منی تو لحظه های بی کسی
مثل یه حس گمشده برای من مقدسی
تو ساحل خیال من همیشه جا پای شماست
چاره زخم عاشقی مرهم دستای شماست
به احترام اسمتون ترانه ها جون می گیرن
وقتی شما که نباشین رنگ زمستون می گیرن
دوباره باز دوباره باز یه بغض بی بهونه
دوباره باز دوباره باز یه حس عاشقونه
دوباره باز دوباره باز پنجره بسته می شه
دوباره باز دوباره باز دلی شکسته می شه
فاصله میون ما قد نفس کشیدنه
وقتی دل غریب من شما رو فریاد می زنه
شما همیشه با منی تو لحظه های بی کسی
مثل یه حس گمشده برای من مقدسی
کار من و دل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه
کار من ودل دیگه تمومه زندگی واسه ما حرومه
کار من و دل دیگه تمو مه زندگی واسه ما حرومه حرومه
دریای ها
تو بیا و مرهمم باش توی سرما مثل خورشید
اگه تلخیم اگه شیرین اگه خندون اگه غمگین
اگه یه ماهی تنها تو حبابیم تو بلور ها
پا رو غصه ها می ذاریم واسه بودن همو داریم
واسه بودن همو داریم
دل من یه دنیا درده دل تو یه دنیا امید
تو بیا و مرهمم باش توی سرما مثل خورشید
دل من دریای عشقه دل تو یه دریا دیگه
دریا پشت سر می ذارم که بگی دلت چی می گه
اگه تلخیم اگه شیرین اگه خندون اگه غمگین
اگه یه ماهی تنها تو حبابیم تو بلور ها
پا رو غصه ها می ذاریم واسه بودن همو داریم
واسه بودن همو داریم
دل من یه دنیا درده دل تو یه دنیا امید
تو بیا و مرهمم باش توی سرما مثل خورشید
اگه تلخیم اگه شیرین اگه شادیم اگه غمگین
اگه یه ماهی تنها تو حبابیم تو بلورها
پا رو غصه ها می ذاریم واسه بودن همو داریم
واسه بودن همو داریم
ترانه ساز
چرا بغض صد ترانه توی اندوهت شکسته
پشت این شبای زخمی یه نفر نیست که بدونه
سهم تو کنج قفس نیست قسمت تو آسمونه
وقتی آواز تو خط میزنه بودن منو
بذار تا برات بگم قصه ی دل سپردنو
وقتی تو رگهای تو نبض ترانه میزنه
دل من مال توئه نگاه تو مال منه
نگو فرصتی نمونده واسه ی نفس کشیدن
واسه عاشقونه بودن خواب آسمونو دیدن
نگو دیره واسه رفتن تو هم از جنس عبوری
مثل آینه روبرومی مثل یه خاطره دوری
وقتی آواز تو خط می زنه بودن منو
بذار تا برات بگم قصهی دل سپردنو
وقتی تو رگهای تو نبض ترانه می زنه
دل من مال توئه نگاه تو مال من
بی طاقت
عاشق رسیدنه باز منو جا می ذاره
می ره تا نگاه تو دل به دریا می زنه
می گه از فاصله ها بغض عشقو می شکنه
می گه دریا هر چی هست بی تو دلگیره برام
کاش می شد هر جا می ری پا به پای تو بیام
میگه دریا هر چی هست بی تو دلگیره برام
کاش می شد هرجا می ری پا به پای تو بیام
دل من می گه هنوز می شه باورم کنی
می تونی مثل غزل منو ازبرم کنی
می گه تنهایی من پره از صدای تو
با یه دنیا دل خوشی زنده ام برای تو
دل بی طاقت من دیگه آروم نداره
عاشق رسیدنه باز منو جا می ذاره
می ره تا نگاه تو دل به دریا می زنه
می گه از فاصله ها بغض عشقو می شکنه
می گه دریا هر چی هست بی تو دلگیره برام
کاش می شد هر جا میری پا به پای تو بیام
می گه دریا هر چی هست بی تو دلگیره برام
کاش می شد هر جا می ری پا به پای تو بیام
دل من می گه هنوز میشه باورم کنی
می تونی مثل غزل منو از برم کنی
می گه تنهایی من پره از صدای تو
با یه دنیا دل خوشی زنده ام برای تو
تنها می رم
می رم پیدا کنم رویای رویا
می رم اونجایی که راهی نداره
می رم تا بشکنم سد رو دوباره
می رم من با همه غرور و مستی
می رم که منتظر هنوز نشستی
می رم تا پاک کنم اشکای گونه
می رم تا خواب تو تا آشیونه
می رم تا جمع کنم ستاره ها رو
می رم تا پر کنم پیاله ها رو
می رم پیدا کنم ندای مستی
می رم تا پر بشم از عشق و هستی
می رم من با همه غرور و مستی
می رم که منتظر هنوز نشستی
می رم تا پاک کنم اشکای گونه
می رم تا خواب تو تا آشیونه
می رم تا جمع کنم ستاره ها رو
می رم تا پر کنم پیاله ها رو
می رم پیدا کنم ندای مستی
می رم تا پر بشم از عشق و هستی
می رم تنها می رم اونور دنیا
می رم پیدا کنم رویای رویا
حرف آخر
با تو از هر چی که خواستی شعر عاشقانه گفتم
با تو گفتم که قناری چه جوری عاشق باغه
دستای لرزون عاشق چرا اینقدر داغ داغه
با تو گفتم عشق و ایثار راه و رسم تازه ای نیست
اسم موندگار عاشق اسم کم آوازه ای نیست
تو تموم قصه هامو چه صبورانه شنیدی
اما حرفی که نگام گفت هرگز و هرگز ندیدی
پر کشیدی پر کشیدی برای همیشه رفتی
حرف آخرم بجا موند وقتی پشت شیشه رفتی
با تو از بازی تقدیر از زیاد و کم نگفتم
با تو از یه دنیا گفتم اما از خودم نگفتم
عسل خاتون
ستاره چین من انکار فردا رو بلد نیست
اگه عاشق بشه بارونی همیشه خوابش
سر گریه داره ناز نگاهش
عسل خاتون دلت هم گریه کم داره غریبم
منم از لحظه های عاشقانه بی نصیبم
عسل خاتون دلت هم گریه کم داره غریبم
منم از لحظه های عاشقانه بی نصیبم
عزیز آشنا پرکن منو با هق هقت باز
بیا با هم بمونیم تا ابد شهزاده ناز
عسل بانو دیگه گریه نداره ماتم تو
خریداری نداره اون نگاه حاتم تو
عسل خاتون من صبر من وما رو بلد نیست
ستاره چین من انکار فردا رو بلد نیست
اگه عاشق بشه بارونی همیشه خوابش
سر گریه داره ناز نگاهش
عسل خاتون دلت هم گریه کم داره غریبم
منم از لحظه های عاشقانه بی نصیبم
عسل خاتون دلت هم گریه کم داره غریبم
منم از لحظه های عاشقانه بی نصیبم
عزیز آشنا پرکن منو با هق هقت باز
بیا با هم بمونیم تا ابد شهزاده ناز
عسل بانو دیگه گریه نداره ماتم تو
خریداری نداره اون نگاه حاتم تو
عسل خاتون من صبر من وما رو بلد نیست
ستاره چین من انکار فردا رو بلد نیست
اگه عاشق بشه بارونی همیشه خوابش
سر گریه داره ناز نگاهش
حس غریب
تو بهوونه ی هر عاشق واسه زنده بودنی
تو امید انتظاری تو دلای ناامید
مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید
چه غریبونه گذشتند جمعه های سوت و کور
هنوز اما نرسیدی ای تجلی ظهور
با تو ام، با تو که گفتی، تکیه گاه عاشقایی
میدونم یه دنیا نوری، ساده ای، بی انتهایی
مث لالایی بارون، تو کویر بی صدایی
تو خود عشقی، میدونم، ناجی فاصله هایی
تو همون حس غریبی که همیشه با منی
تو بهوونه یه هر عاشق باسه زنده بودنی
تو امید انتظاری تو دلای ناامید
مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید
عمریه دلم گرفته گله دارم از جدایی
غایب همیشه حاضر تو کجایی، تو کجایی
تو کجایی، تو کجایی
بوی عید
همین حس عزیز با تو بودن،
همین شوق تماشا کردن تو،
همین دل ضربه های هر شب من.
تو شکل ماه می مونی و مهتاب،
که مشق شب تماشای تو میشه،
به من که بی هوا نزدیک میشی،
هوا ... شکل نفس های تو میشه.
من اون گم کردتم که لحظه لحظه،
تموم راه ... پشت رد پاشی،
کسی از ما به هم ... نزدیکتر نیست،
مگه می تونی از من دور باشی.
دارم تو آینه ها شکل تو میشم،
شبیه تو که نزدیکی به دریا،
تماشا کردنت دیوونگی نیست،
تو رو حس می کنم هر لحظه اینجاآآآآ .... آآآآ.
همین جایی که من دلشوره دارم،
تو مثل حس نزدیک بهاری،
دارم سر میرم از تو ... هر دقیقه،
تو هم حس می کنم این حالو داری.
تموم خونه غرق بوی عیده،
یه عطری غیر هر روز و همیشه،
میون ما یه شب راهه از اینجا،
همین شب تا سحر ... یک سال میشه.
هویت1
دنیای تو، چیزی به جز من نیست،
تو از خودت چیزی نمی دونی،
تنها نرو، تنها نمی تونی.
میری که با فکر تو تنها شم،
میری که هم درد خودم باشم،
تو آخر راهو نمی دونی،
تنها نرو، تنها نمی تونی.
من حال این روزاتو می دونم،
چیزی نگو، چشماتو می خونم،
این جاده تا وقتی نفس داره،
چشماشو از تو بر نمی داره.
من از هوای جاده دل گیرم،
از فکرشم دلشوره می گیرم،
این آینه تو فکر شکستن نیست،
باور نکن، این صورت من نیست.
دستامو با احساس تو بستم،
من، بی نهایت با تو همدستم،
تا جاده میره سمت بی راهه،
گم کن منو، این آخرین راهه.
من حال این روزاتو می دونم،
چیزی نگو، چشماتو می خونم،
این جاده تا وقتی نفس داره،
چشماشو از تو بر نمی داره.
من از هوای جاده دل گیرم،
از فکرشم دلشوره می گیرم،
این آینه تو فکر شکستن نیست،
کوه
تو داری می رسی به قله ی کوه،
داری هر لحظه از من دور می شی،
ازم دل می کنی، مجبور می شی.
تا مه راه رو نپوشونده، نگام کن،
اگه رو قله سردت شد، صدام کن،
یه رنگ مرده از رنگین کمونم،
من این پایین نمی تونم بمونم.
تا مه راه رو نپوشونده، نگام کن،
اگه رو قله سردت شد، صدام کن،
یه رنگ مرده از رنگین کمونم،
من این پایین نمی تونم بمونم.
منم، اون که تو رو، داده به مهتاب،
کسی که روتو می پوشونه تو خواب،
کسی که واسه آغوش تو کم نیست،
می خوام یادم بره، دست خودم نیست.
تا مه راه رو نپوشونده، نگام کن،
اگه رو قله سردت شد، صدام کن،
یه رنگ مرده از رنگین کمونم،
من این پایین نمی تونم بمونم.
تا مه راه رو نپوشونده، نگام کن،
اگه رو قله سردت شد، صدام کن،
یه رنگ مرده از رنگین کمونم،
من این پایین نمی تونم بمونم.
اردیبهشت
به جادوی لبخند، غمو بی اثر کن،
صدات مثل صبحه، یه صبح بهاری،
تو می تونی بارونو اینجا بیاری.
منو تو یه آهنگ ، یه رویای شادیم،
که دنیای خوبو به هم هدیه دادیم،
غروبای غربت چه شعرا نوشتیم،
هنوزم یه جاده به اردبیهشتیم، هنوزم یه جاده به اردبیهشتیم.
فقط عطر عشق که می مونه باقی،
یه فرش از بنفشه، یه سقف از اقاقی،
یه کلبه میون گل های شقایق،
یه لیلای معصوم، یه مجنون عاشق.
منو تو یه آهنگ ، یه رویای شادیم،
که دنیای خوبو به هم هدیه دادیم،
غروبای غربت چه شعرا نوشتیم،
هنوزم یه جاده به اردبیهشتیم، هنوزم یه جاده به اردبیهشتیم.
خونه
بزار، یک لحظه این رؤیای من شه،
برای دیدنت سقفی ندارم،
بزار این چندتا دیوونم، نباشه.
توی این خونه یک آرامشی هست،
که من حس می کنم با هر دو مونه،
همونی که شب از هر جای دنیا،
منو می تونه برگردونه خونه.
من از خونه هر جایی که میرم،
نمیتونم تو رو یادم نیارم،
چه قدر خوبه دلت آشوبه بی من،
من این دلشوره ها رو دوست دارم.
من از خونه هر جایی که میرم،
نمیتونم تو رو یادم نیارم،
چه قدر خوبه دلت آشوبه بی من،
من این دلشوره ها رو دوست دارم.
تو هر جایی که باشی، خونه اونجاست،
بزار، یک لحظه این رؤیای من شه،
برای دیدنت سقفی ندارم،
بزار این چندتا دیوونم، نباشه.
توی این خونه یک آرامشی هست،
که من حس می کنم با هر دو مونه،
همونی که شب از هر جای دنیا،
منو می تونه برگردونه خونه.
من از خونه هر جایی که میرم،
نمیتونم تو رو یادم نیارم،
چه قدر خوبه دلت آشوبه بی من،
من این دلشوره ها رو دوست دارم.
من از خونه هر جایی که میرم،
نمیتونم تو رو یادم نیارم،
چه قدر خوبه دلت آشوبه بی من،
من این دلشوره ها رو دوست دارم.
کوله بار غربت
پای تو می مونم.
عمریه بی حرکت،
پیش چشمت کیشم.
تیشه برمیداری،
بی ستون تر میشم.
با تو دل می بردیم،
با تو ترکش خوردیم،
از کسی پنهون نیست،
واسه هم میمردیم.
تا دلت می لرزه،
از خودم کم میشم،
تو خودت می ریزی،
بی صدا بم میشم.
خون دل خوردی تا،
قد این دریا شم.
چشمه ها دیدم تا،
من خلیجت باشم.
تو هنوزم از کوچ،
منو می ترسونی،
من همه دنیاتم،
چی ازم می دونی؟
کوله بار غربت،
لایق شونه ات نیست،
نرو از آغوشم،
هیچ کجا خونه ات نیست.
کوله بار غربت،
لایق شونه ات نیست،
نرو از آغوشم،
هیچ کجا خونه ات نیست.
لیلا
دلش دریای آتیشه، تو چی میدونی از لیلا؟
بره کنجه کدوم خونه، کجا راه داره برگرده؟
نگو این کار یک زن نیست که این زن وارث درده.
اگه لیلا نمی جنگید بگو این خونه چی می شد؟
بگو این خاک اجدادی رو نقشه خاک کی می شد؟
شبی که قلب لیلا سوخت دل آیینه ها خون شد،
همین مجنون که می بینی از اینجا تازه مجنون شد.
تو می گی نسل امروز توی این خونه چی می دید؟
اگه دنیا نمی ترسید اگه لیلا نمی جنگید،
اگه لیلا نمی جنگید.
نگو میترسه از ترکش، نگو میسوزه رو دریا،
دلش دریای آتیشه، تو چی میدونی از لیلا؟
بره کنجه کدوم خونه، کجا راه داره برگرده؟
نگو این کار یک زن نیست که این زن وارث درده.
اگه لیلا نمی جنگید بگو این خونه چی می شد؟
بگو این خاک اجدادی رو نقشه خاک کی می شد؟
شبی که قلب لیلا سوخت دل آیینه ها خون شد،
همین مجنون که می بینی از اینجا تازه مجنون شد.
تو می گی نسل ما امروز، توی این خونه چی می دید؟
اگه دنیا نمی ترسید، اگه لیلا نمی جنگید
نشانه
خیلی ها از حال ما دورن رفیق،
این همه گل ها و بارون واسه چی،
مگه اقیانوس رو می شورن رفیق.
اسم خاکت که میاد،
پرنده ها آسمون رو بی هوا گم می کنن،
عاشق ها وقتی به گردت می رسند،
وسط دریا تیمم می کنن.
این غبار رو پس بزن از آینه ها،
گر بگیر خاکستر رو می بره باد،
وقتشه دل رو به دریا بزنی،
تا که اسمت یاد خیلی ها بیاد، تا که اسمت یاد خیلی ها بیاد.
همه چی شکل نفس کشیدنه،
وقتی رو خاک تو بارون می زنه،
از تو رد می شم به غربت می رسم،
واسه ما خاک تن تو وطنه، واسه ما خاک تن تو وطنه.
هر چی مونده تو دلت به من بگو،
خیلی ها از حال ما دورن رفیق،
واسه گم نکردنه اسم تو،
اگه این سنگ ها رو می شورم هنوز، اگه این سنگا رو می شورم هنوز.
هر چی مونده تو دلت به من بگو،
خیلی ها از حال ما دورن هوز،
واسه گم نکردنه اسم توئه،
اگه این سنگ ها رو می شورم هنوز.
هر چی مونده تو دلت به من بگو،
خیلی ها از حال ما دورن هوز،
واسه گم نکردنه اسم توئه،
اگه این سنگ ها رو می شورم هنوز، اگه این سنگا رو می شورم هنوز.
سلام خوبی. من تازه با وبلاگت آشنا شدم. خیلی جالبه بهم سر بزن
سلام وبت خیلی خوبه بیا تا تبادل لینک کنیم
وقتی بگی فرداش لینکت کردم بای
سلام :
لینکتون کردم
فقط با اسم خودم مجید طاهری
salam khobi ba ma sar bazan
سلام مهربون من بلاگتو تو بلاگم گذاشتم حالا منتظرم لینکم کنی به این اسم وبلاگ رضا حسینی
سلااااااااااااااااااااام
ممنون ازاینکه بهم سرزدی لینکت کردم شما هم لطفالینکم کن کی بدش میادتولینکهای پربازدیدباشه
راستی با اسم tak savar لینکم کن ممنون
سلام وب با حالی داری طبق درخواستت لینکت کردم
من رو با اسم تریتور لینک کن
Tank
سلااااااااااااااااام.وبت خیلی خووووبه.به منم سر بزن.هم تبادل لینک کنیم هم تبادل لوکو
وبلاگ جالبی داری به من هم سر بزن
سلام ممنون از دعوتتون شما لینک شدین!
لطفا منو به اسمNღ♥@ღ♥nღ♥i لینک کنین!
بازدید رو هم نمیدونم زیاده یا کم شما باید بگین!
ولی دوست دارم بیشتر بشه!
وبلاگ خوبی داری ازاینکه با شما تبادل لینک کنم خیلی خوشحال میشم لطفا منو با عنوان..............
دانلودنرم افزار(آلاشین بوکان)
لینک بدین وبهم خبر یدین با چه عنوانی لینکتون بدم .....
سلامــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مرسی زیبا و مفید بود.
خوب بود با تشکر لطفا نظرتون رو راجع به وبلاگمون ارائه بدین
salam agha farhad.vebet naze fadat sham bem sar bezan